در روش آبیاری زیرسطحی لوله تراوای بومی، آب مورد نیاز درختان از طریق لولههای پیویسی سوراخدار پوشیده با پارچه پلاستیکی و مدفون در مجاورت ردیف درختان، مستقیماً در اختیار ریشه قرار می گیرد. این پژوهش میدانی برای تعیین پارامترهای آبیاری و هیدرولیکی این سامانه، در پایلوتهای اجرا شده در باغهای پسته انجام و تغییرات زمانی فشار آب در طول خط لوله تراوا (لترال) با قطر 63 میلیمتر در فرایند آبیاری پنج پلات با ردیفهای 50 تا60 متری و دبی آبیاری 6/1 تا 75/3 لیتر بر ثانیه اندازهگیری شد. مشخص گردید که زمان پرشدن خط لوله تراوا متناسب با طول ردیف درختان و چگالی سوراخها (تعداد سوراخها در واحد طول لوله) افزایش، ولی با افزایش دبی ورودی به خط کاهش مییابد. همچنین، فشار موضعی آب در هر نقطه از خط با گذشت زمان افزایش مییابد. نتایج نشان داد که تغییرات فشار موضعی آب در طول خط لوله در شرایط پایا رامیتوان بخوبی با تابع نمایی کاهشی، برازش کرد (ضریب تعیین رگرسیونR2 در گستره 99/0 -96/0) و مشخص شد که، فشار آب در ابتدای خط (هد) متناسب با دبی ورودی به خط، از 33 تا 76 سانتیمتر آب افزایش مییابد. بررسی معادله توانی تراوایی – فشار نشان داد که متوسط تراوایی (دبیتراوش از واحد طول) خط لوله لترال در گستره 27 تا 75 میلیلیتر بر ثانیه در متر و متناسب با دبی ورودی افزایش مییابد و به چگالی سوراخها (در گستره 10 تا 27) بستگی ندارد و اینکه با کاهش دبی ورودی، تغییرات نسبی تراوایی نیز کاهش و یکنواختی توزیع آبیاری مطلوبتر میباشد.